#00 PROLOG

Byłem zwycięzcą.

Nigdy mistrzem.

               Upierdliwe stworzenie latało po niewielkim salonie, rozglądając się za potencjalną ofiarą do denerwowania, bądź za posiłkiem. Wylądowało na blacie starego stolika do kawy, który miał rysy oraz zabrudzenia po czarnym atramencie do pióra. Zauważyło kilka kropel cieczy, jednakże jej ostry, wręcz odurzający zapach, nakazał natychmiastową ewakuację.  Po pokoju znów rozległ się upierdliwy odgłos brzęczenia.  Insekt zauważył swoją potencjalną ofiarę.  Wyglądała na martwą, bo ludzie żywi raczej nie sypiają w takich pozycjach.

            Czerwone włosy przesłaniały mu pół twarzy. Głowa leżała na niewygodnej poduszcze, która była wypchana szmatami, ale dostał ją kiedyś na jakimś festiwalu, więc nie narzekał. Poza tym miała ładną czarną poszewkę z czerwonymi trzema zadrapaniami. Trochę jakby jakiś tygrys zostawił na niej swój ślad. Jedna ręka zginęła gdzieś pod tułowiem, a druga bezwładnie zwisała z kanapy.  Nogi zamiast na sofie leżały na ścianie, co było trochę wbrew prawom fizyki.

            Mucha usiadła na czole młodego mężczyzny. Obudzony niemiłym łaskotaniem, uderzył się w czoło. Insekt odleciał, a ręka na czole pozostała.  Czerwonowłosy otworzył z niechęcią oczy.

            - Kurwa… - zaskamlał charczącym głosem.

            Wpatrzony w szary sufit, zdał sobie sprawę, że nie zdążył wczoraj dojść do sypialni, która jest biała. Film urwał mu się gdzieś między piwem, a kolejną banią czystej w przerwie od starego dobrego Need for Speeda, którego zainstalował na swoim prawie wymarłym laptopie. Miał oddać go do naprawy jakieś trzy miesiące temu i ciągle odkłada to na jutro, bo nie dziś.

            Dzisiejszy dzień, miał być trochę ważniejszy, niż każdy dzień ostatniego roku, albo nawet ponad roku. Studia, nie byle jakie, bo strażackie. Takie, jakie zawsze chciał skończyć. Takie, jakie chciała jego matka i ojciec.

            Zsunął się z kanapy na ziemię i leżąc na zimnych panelach, starał się wymacać telefon.  Kiedy znalazł, sprawdził godzinę i zdał sobie sprawę, że ma bardzo mało czasu. Godzinę na jakiekolwiek ogarnięcie się, znalezienie ciuchów, w których mógłby wyglądać jak człowiek oraz dotarcie na uczelnię. Musiał się śpieszyć, co kompletnie go nie nakręcało. Od dawien dawna, nic go nie nakręcało.  Już żałował, że tu wrócił.

            Nie ucieknie przed upiorami przeszłości, wracając do nich, do ich domu.  Musiał walczyć, a jemu tak cholernie się nie chciało.

____________

Hohohohohoho.
Wzięłam się za jakiś chyba romans, który będzie miał powiązania z kryminałem.
Kompletnie nie wiem co z tego projektu wyjdzie,

ale póki mam wenę to piszę.
No i lubię Taige.
I musiałam jakoś swoją OC wykorzystać.

Soł prolog jest jaki jest.
Ci którzy mnie czytają, wiedzą, że lubię krótkie, mało wyjaśniające początki.
To tyle.
Jedyneczka pojawi się 30.06 - 100%, bro.

Farvel

(jak to mówią ci z północy)